Hello allemaal
Vannacht sliepen we in Gästehaus Riegel waar we vanochtend genoten van een heel uitgebreid ontbijt mét zachtgekookte eitjes. De heren-uitbaters (vader en zoon Riegel) doen echt ontzettend hun best om het iedereen naar de zin te maken, ook al ben je maar op doorreis en slaap je maar één nachtje.
We vertrokken verder richting Frankfurt am Main. Daar haalde de auto nog een mijlpaal in deze rally tiendaagse: hij passeerde de 100 000km! In Aachner Land, onze traditionele Raststätte voor de Kerstmarkt, gingen we nog een lekkere schnitzel eten en dan waren we bijna thuis.
Op de E313 kwamen we iets voorbij Herentals-West echter een brandende Mercedes tegen. De bestuurden en z'n passagier konden gelukkig snel uit de wagen. Wij waren de eersten om te helpen en terwijl Aaron z'n twee brandblussers leegspoot, belde ik de 112. De brand was niet te blussen met nog enkele brandblussers van nog enkele mensen die gestopt waren. De mensen van de Mercedes waren duidelijk op reis aan het vertrekken of terugkomen, want hun koffer zat vol bagage. Niemand die eraan had gedacht om die in veiligheid te brengen en al gauw stond de hele wagen in lichterlaaie. In de tumult hadden de eigenaars Aaron de handtas van mevrouw toegestopt en terwijl hij terug naar de Cadillac kwam om die meer achteruit te zetten, snelden die mensen naar de voorkant van hun wagen. De pikzwarte rook werd al gauw erg dik en de banden, ruiten en motorcompartimenten ploften één voor één. Uit schrik voor een ontploffing van de benzinetank zetten we de auto nog meer achteruit, maar we hadden natuurlijk nog de handtas bij ons. We durfden niet meer passeren aan de Mercedes, dus wachtten we op de politie. Die was er redelijk snel, we deden teken en gaven hen de handtas van mevrouw. Ze hielden het verkeer voor ons tegen en we mochten verder doorrijden. Ter hoogte van de ontredderde eigenaars, heb ik snel m'n raampje opengedraaid en gezegd dat we de handtas aan de politie hadden gegeven. De Mercedes en de spullen waren niet meer te redden... Zo eindigde onze reis in een nog spectaculair avontuur op zo'n 40km van onze deur. Onze kleren en fluohesjes roken helemaal naar verbrand rubber, maar die kunnen snel gewassen worden. Die mensen hebben een slechtere dag gekend.
Vannacht sliepen we in Gästehaus Riegel waar we vanochtend genoten van een heel uitgebreid ontbijt mét zachtgekookte eitjes. De heren-uitbaters (vader en zoon Riegel) doen echt ontzettend hun best om het iedereen naar de zin te maken, ook al ben je maar op doorreis en slaap je maar één nachtje.
We vertrokken verder richting Frankfurt am Main. Daar haalde de auto nog een mijlpaal in deze rally tiendaagse: hij passeerde de 100 000km! In Aachner Land, onze traditionele Raststätte voor de Kerstmarkt, gingen we nog een lekkere schnitzel eten en dan waren we bijna thuis.
Op de E313 kwamen we iets voorbij Herentals-West echter een brandende Mercedes tegen. De bestuurden en z'n passagier konden gelukkig snel uit de wagen. Wij waren de eersten om te helpen en terwijl Aaron z'n twee brandblussers leegspoot, belde ik de 112. De brand was niet te blussen met nog enkele brandblussers van nog enkele mensen die gestopt waren. De mensen van de Mercedes waren duidelijk op reis aan het vertrekken of terugkomen, want hun koffer zat vol bagage. Niemand die eraan had gedacht om die in veiligheid te brengen en al gauw stond de hele wagen in lichterlaaie. In de tumult hadden de eigenaars Aaron de handtas van mevrouw toegestopt en terwijl hij terug naar de Cadillac kwam om die meer achteruit te zetten, snelden die mensen naar de voorkant van hun wagen. De pikzwarte rook werd al gauw erg dik en de banden, ruiten en motorcompartimenten ploften één voor één. Uit schrik voor een ontploffing van de benzinetank zetten we de auto nog meer achteruit, maar we hadden natuurlijk nog de handtas bij ons. We durfden niet meer passeren aan de Mercedes, dus wachtten we op de politie. Die was er redelijk snel, we deden teken en gaven hen de handtas van mevrouw. Ze hielden het verkeer voor ons tegen en we mochten verder doorrijden. Ter hoogte van de ontredderde eigenaars, heb ik snel m'n raampje opengedraaid en gezegd dat we de handtas aan de politie hadden gegeven. De Mercedes en de spullen waren niet meer te redden... Zo eindigde onze reis in een nog spectaculair avontuur op zo'n 40km van onze deur. Onze kleren en fluohesjes roken helemaal naar verbrand rubber, maar die kunnen snel gewassen worden. Die mensen hebben een slechtere dag gekend.
Wat een avontuur.... het kon voor die mensen slechter aflopen !! Fijne reactie van jullie ��
BeantwoordenVerwijderenAmai wat een einde van het avontuur :o wel super dat jullie gestopt zijn om te helpen!
BeantwoordenVerwijderenWaw.... wat een einde van Julie avontuur.... een geluk voor die mensen dat Julie er snel bij waren... chapeau ����
BeantwoordenVerwijderen